Bu sıra dışı direksiyon tasarımında sürücünün iki bileği de aynı anda bükülüyordu. Geleneksel direksiyon sisteminden oldukça farklı olan bu yapı, güvenlik ve işlevsellik konularında birçok soru işareti doğurdu. Ancak tahmin edebileceğiniz üzere, bu tasarım beklenen sonuçları elde edemedi. Peki, bu ilginç fikir nasıl ve neden gelişti?
Ford, 1960’ların başında, otomobil tasarımında yenilikçi çözümler geliştirmesi için havacılık mühendisi Robert J. Rumpf’ı işe aldı. Rumpf, füze teknolojisi ve nükleer savunma gibi projelerdeki deneyimlerini otomotiv endüstrisine de yansıtmayı hedefliyordu. Bu çabanın sonucunda, “Wrist-Twist” direksiyon sistemini ortaya çıkardı. Bu sistem, sürücünün direksiyon simidini döndürmek yerine iki küçük el çarkını çevirmesini öngörüyordu. Geleneksel direksiyon simidinin aksine, bu tasarım sürücünün elleriyle bu çarkları kullanarak aracı yönlendirmesine olanak tanıyordu.
Özellikle kol dayanakları ekleyerek sürücünün konforunu artırmayı vaat eden bu tasarım, ergonominin yanı sıra işlevselliği de geliştirmeyi amaçlıyordu. Fakat bu yenilikçi tasarım, bazı alanlarda beklenen faydayı sağlamak yerine mekanik zorluklar doğurdu.
Wrist-Twist Direksiyonunun Özellikleri ve Problemleri
Wrist-Twist direksiyonunun en belirgin özelliklerinden biri, geleneksel direksiyon sistemlerine kıyasla hız ve hassasiyet açısından önemli farklılıklar yaratmasıydı. Test sürüşleri, bu direksiyon sisteminin bazı sürücüler için alışılmadık bir hızda dönüş yapma imkânı sunduğunu ortaya koydu. Ancak bu sistemin, pratikte nasıl çalıştığına dair bazı kaygılar da mevcuttu. Gözlemler, sürücülerin bu sisteme alışmak için daha fazla zaman ve zihinsel enerji harcamaları gerektiğini göstermişti. Üstelik manevralarda ciddi hatalara sebep olabilecek bir yapıya sahipti. Kimilerine göre daha pratik olan bu sistem, kimilerine göre daha fazla enerji gerektiriyordu.
- Geleneksel direksiyon simitlerine göre çarpışmalar sırasında sürücünün başına veya dizlerine çarpma olasılığını azaltma ihtimali.
- Hidrolik sistemin bozulması durumunda, sürücünün küçük el çarklarından yeterince kaldıraç elde edememesi, direksiyon kontrolünün kaybedilmesine neden olabilirdi.
Bu zorluğu aşmak amacıyla ikili hidrolik direksiyon sistemi geliştirilmişti. Ancak bu uygulama da maliyetleri ve teknik zorlukları nedeniyle üretim aşamasına geçemedi. Bu yenilikçi tasarım, güvenli bir şekilde hayata geçirilemediği için zamanla başka gelişmelere ilham kaynağı oldu.
Örneğin, Tesla’nın 2022 Model S Plaid aracında kullanılan direksiyon kolu, Mercury’nin 1965’teki “Wrist-Twist” sistemine benzerlik gösteriyor. Her iki tasarım da daha geniş gösterge alanları ve kompakt sistemler kullanmayı hedefliyordu. Ancak Tesla’nın tasarımı, çok daha gelişmiş ve güvenli sistemler sunuyor.
Ford’un 1965’teki bu direksiyon tasarımı, cesur bir deneme olsa da tasarım hataları ve zorluklar nedeniyle üretim aşamasına geçemedi. Belki birçok yenilikte olduğu gibi, bu fikir de hayata geçmeyen bir tasarım oldu. Ancak güvenlik açısından geliştirilmeye açık olan tasarımlara öncülük ettiği gerçeği yadsınamaz.
Kaynaklar: 1, 2, 3
İlginizi çekebilir:
